هنگامي كه در شناخت قرآني، به اين نتيجه مي‌رسيم كه "شب قدر" در هر سال هست، بايد توجه كنيم كه پس "صاحب شب قدر" نيز بايد هميشه وجود داشته باشد . چنانكه در احاديث آمده است(8) : وگرنه فرشتگان بر چه كسي فرود مي‌آيند؟ و كتاب تقدير را نزد چه كسي مي‌گشايند؟ و مجاري امور را، به اذن خدا، به چه كسي مي‌سپارند؟هدايت و ولايت "تكويني"، از هدايت و ولايت "تشريعي" جدا نيست. عكس اين قضيه نيز صادق است. پس چنانكه "قرآن كريم" تا قيام قيامت هست و "حجت" است، صاحب شب قدر نيز همواره هست و همو "حجت" است. و پس از رحلت پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله، اين مقام، از آن جانشينان پيامبر است. و همين دو واقعيت بزرگ است (يعني: وجود شب قدر در هر سال، و وجود صاحب شب قدر در هر عصر)، كه امام علي بن ابيطالب عليه السلام، از آنها، اين چنين ياد مي‌كند:شب قدر، در هر سال هست. در اين شي امور همه سال (و تقديرها و سرنوشت‌ها) فرو فرستاده مي‌شود، پس از درگذشت پيامبر صلي الله عليه و آله نيز، اين شب، صاحباني دارد بسيار جالب توجه است كه عالمان اهل سنت نيز، در مواردي اين حقايق را به صراحت گفته‌اند، از جمله در شرح "حديث ثقلين".(10) حديث ثقلين، حديث مشهور و متواتري است، كه صدها مدرك سني و شيعه آن را نقل كرده‌اند و يكي از مسلم‌ترين حقايق اسلامي و احاديث نبوي است. پيامبر اكرم، در اين حديث شريف، مي‌فرمايد:- من، در ميان شما امت، دو شئ گرانقدر مي‌گذارم و مي‌روم، تا هنگامي كه به آن هر دو چنگ زنيد (و از هر دو با هم و در كنار هم پيروي كنيد)، گمراه نخواهيد شد. يكي از اين دو، كتاب خداست و عترت من (ائمه طاهرين عليهم السلام).(11)درباره اين حديث، عالمان و محققان اهل سنت، بيانات بسيار مهمي دارند. در اينجا، به عنوان نمونه، يكي از آن بيانات را مي‌آورم. محدث معروف، ابن حجر هيثمي مكي شافعي، مؤلف كتاب‌هايي چند، از جمله "الصواعق المحرقه"، مي‌گويد:

- احاديثي كه از پيامبر رسيده است و در آنها تأكيد شده است بر پيروي از خاندان پيامبر و چنگ زدن به هدايت آنان مي‌فهماند كه هميشه، تا قيام قيامت، كسي از خاندان پيامبر وجود دارد كه شايسته ی رهبري و هدايت است، چنانكه قرآن نيز تا به قيامت راهبر و هادي است. و براي همين (كه هميشه كسي از ايشان در جهان هست)، آنان سبب ايمني و بقايند براي اهل زمين .واقعيت بزرگ و محتواي سترگ است كه علامه ی مجاهد، و مرزبان حماسه ی جاويد، حضرت ميرحامد حسين نيشابوري هندي نيز آن را يادآور مي‌شود. وي مي‌گويد:

حديث ثقلين چنانكه برهان با هر امامت ائمه اثناعشر « سلام الله عليهم » عموماً، و سلطان قاهر خلافت بلافصل جناب اميرالمؤمنين « عليه السلام » خصوصاً مي‌باشد . همچنين اين حديث شريف، دليل واضح امامت امام دوازدهم « عليه السلام » و حجت قائمه وجود و بقاي آن امام عصر « عجل الله ظهوره » نيز هست، زيرا كه اين حديث شريف، بلاشبهه، دلالت بر موافقت و ملازمت كتاب و عترت، تا به قيام قيامت » دارد. پس چنانكه قرآن مجيد، تا به يوم آخر، باقي است، همچنين از عترت معصومه جناب رسالت مآب صلي الله عليه و آله، كسي كه امام زمان، و حجت وقت باشد، بقاء او لازم و حتمي است.(12)علامه ميرحامد حسين، سپس ياد مي‌كند كه گروهي از دانشمندان و حافظان حديث و بزرگان اهل سنت، به اين حقيقت، تصريح كرده‌اند، و در توضيح "حديث ثقلين"، به اين امر عظيم توجه كرده‌اند، دانشمندان و حافظاني چون:شهاب الدين دولت آبادي در كتاب هداية السعداء.نور الدين سمهودي در كتاب جواهر العقدين.شهاب الدين ابن حجر هيثمي مكي در كتاب صواعق المحرقه.

كمال الدين جهرمي در كتاب براهين قاطعه.عبدالرؤوف مناوي در كتاب فيض القدير.ابو عبدالله زرقاني مصري در كتاب شرح المواهب اللدنيه.احمد بن عبدالقادر عجيلي در كتاب ذخيره المآل.مولوي حسن زمان در كتاب قول مستحسن.(13)من، پيش از نقل سخنان علامه ميرحامد حسين هندي، گفته ابن حجر هيثمي را، در توضيح حديث ثقلين، از كتاب "عبقات" نقل كردم.(14) و آن، نمونه‌اي است از گفته‌هاي دانشمندان ديگر اهل قبله.باري، سخن درباره ی شب قدر بود. در فصل آينده، درباره ی اهميت "شب قدر"، از نظرگاه دو قانون عظيم حاكم بر كاينات، سخن خواهيم گفت، يعني: "قانون وساطت در فيض"، و "قانون اجمال و تفصيل در خلق و تقدير". در اينجا همين اندازه تأكيد مي‌كنم كه مسئله "تداوم تقدير"، و "تداوم مجري تقدير"، مسأله‌اي حتمي و قانوني الهي است. و قانون‌هاي الهي، هرگز تبديل نمي‌پذيرد، و تغيير نمي‌كند.(15) اين دو واقعيت توأمان و هميشگي است، همواره بوده است و هست و خواهد بود.در اين مقام، از حضرت ابن الرضا، امام جواد عليه السلام تعليمي رسيده است. خوب است خلاصه ی آن تعليم را، در اين مقام بياوريم، كه بيان ولوي همين حقيقت حقه، و واقعيت ثابته است:خداوند متعال، شب قدر را، در ابتداي آفرينش دنيا آفريد. همچنين در آن شب، نخستين پيامبر و نخستين وصي را آفريد. در قضاي الهي چنان گذشت كه در هر سال شبي باشد، كه در آن شب، تفصيل امور و مقدرات يك ساله فرود آيد .